No is No in any language

Με αυτό τον τίτλο ξεκινά και το βίντεο που προώθησε ακριβώς ένα χρόνο πριν η καμπάνια της UNIFEM (Womens of United Nations) Say NO - UNiTE to End Violence against Women (www.saynotoviolence.org).
Η μέρα που πέρασε λοιπόν είναι αφιερωμένη κάθε χρόνο στον αγώνα κατά της βίας ενάντια των γυναικών. Ως είδηση βρίσκεται ή πολύ χαμηλά ή και...καθόλου. Η επικαιρότητα δείχνει να μην χωράει αυτή την σημαντική προσπάθεια ευαισθητοποίησης. Σε συνθήκες κακοποίησης (σωματικής και ψυχικής) ζουν εκατομμύρια γυναίκες, γυναίκες που δεν είναι απαραιτήτως φτωχές.
Αυτό το γνωστό και αγαπητό κομμάτι αναφέρεται πιο πολύ στην κακοποίηση της γυναίκας όταν αυτή προέρχεται απ'το στενό της περιβάλλον...Προσέξτε τους στίχους.
(Παρεπιπτόντως λατρεύω την φωνή της Bebe!)

A la prochaine!

Αποχή

Η Nymph θέλει να δημοσιεύσει σήμερα το "πόνημα" ενός πολύ καλού της φίλου! Τι λέγαμε για το καλειδοσκόπιο και τους σχηματισμούς; Allons-y!;-)

Σχολιάζει λοιπόν την αποχή στις τελευταίες δημοτικές και περιφερειακές (ή αλλιώς αυτοδιοικητικές) εκλογές:

"Ποιος είπε ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι βαρετές; Κάθε άλλο! Φέτος αποδείχθηκε το αντίθετο, καθώς ο λαός έστειλε ένα ηχηρότατο μήνυμα-σφαλιάρα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, μια δίχως προηγούμενη γροθιά στο κατεστημένο που ταρακούνησε τους πάντες.

             Νικητής με διαφορά η αποχή, και το μήνυμα για ριζικές και άμεσες τομές σαφέστατο. Πρώτη φορά τα κόμματα πραγματικά ένιωσαν την αποδοκιμασία και την οργή του κόσμου στο πετσί τους. Όπως αντανακλάται και στις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, αλλά και στις αντιδράσεις των κομματικών στελεχών, ο προβληματισμός είναι διάχυτος και η ανησυχία εντονότατη. Κανείς δεν πανηγύρισε με τα αποτελέσματα, και πώς να πανηγυρίσει; Φυσικά κανείς δεν δήλωσε ότι κέρδισε! Αντιθέτως, στα στρατηγεία των κομμάτων διέκρινες πρόσωπα θλιμμένα και σκυμμένα κεφάλια, κάποιοι έκλαιγαν, άλλοι θρηνούσαν, πολλοί έτρεχαν πανικόβλητοι στους διαδρόμους κομμάτων και εκλογικών κέντρων, ενώ οι ψυχραιμότεροι σχεδίαζαν την επόμενη μέρα, που θα βρει τους πάντες αλλαγμένους. Παρόμοια συναισθήματα διακατείχαν και τους πιστωτές μας στο εξωτερικό. Υψηλά ιστάμενα πρόσωπα στην Ευρωπαϊκή Ένωση μιλούσαν για «πρωτοφανή καταστροφή» ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σκέφτεται σοβαρά να δώσει τα επόμενα δάνεια άτοκα, μήπως και σταματήσουν να κρατάνε μούτρα οι Έλληνες ψηφοφόροι.

            Ο σοφός λαός μίλησε λοιπόν, βουβά. Και η ετυμηγορία του δεν χωρούσε παρερμηνείες. Τα άδικα και σκληρά μέτρα δεν θα γίνουν πια ανεκτά, ως εδώ οι αλαζονικές συμπεριφορές, μηδενική ανοχή σε θέματα διαφθοράς, που άλλωστε αγγίζουν μόνο τους πολιτικούς και σε καμία περίπτωση τον απλό λαό. Και όσοι έκαναν κριτική, μέρος του συστήματος είναι κι αυτοί, προφανώς βολεμένοι με την υπάρχουσα κατάσταση. Το ίδιο και όσοι ψήφισαν. Το 90% είναι κομματόσκυλα ή συγγενείς υποψηφίων και ένα 10% είναι είτε παθολογικά ηλίθιοι πιστεύοντας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στο παρόν σύστημα ή απλά άτολμοι να επιλέξουν το δύσκολο και ανηφορικό -αλλά συνειδητό- δρόμο της αποχής.

            Κάποιοι τόλμησαν να μιλήσουν για αδιαφορία. Αυτοί είναι οι πλέον γελασμένοι! Τα πράγματα είναι απλά, ο κόσμος, αυτή η πλειοψηφία που δεν πήγε να ψηφίσει δεν μένει απαθής ούτε κάθεται στον καναπέ κριτικάροντας εκ του ασφαλούς. Είναι ένας κόσμος που στα υπάρχοντα ψηφοδέλτια δεν είδε κανέναν να τον εκφράζει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα παραμείνει αδιάφορος, τουναντίον! Θα αλλάξει συμπεριφορά στην καθημερινότητά του, θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Θα σταματήσει να κλέβει την εφορία, να δωροδοκεί δίνοντας φακελάκια και να περιμένει ρουσφέτια και χάρες. Φυσικά δεν ισχύει το ότι δεν έχει κάποια πρόταση και περιμένει μοιρολατρικά το τέλος. Θα αντιδράσει, θα βρει άλλες μορφές από την ψηφοφορία για να εκφραστεί. Όχι, δεν είναι υποχρεωτικό ότι θα βγει στο δρόμο, αυτά είναι σχετικά ξεπερασμένα και κάνει και κρύο. Απλά ο τρόπος της αντίδρασης αυτής είναι έκπληξη, δεν το λέμε ακόμα. Μπορεί να είναι ομαδικές αυτοκτονίες, ή συμβολικές ενέργειες όλο νόημα, όπως κεράκια σε κεντρικές πλατείες. Ακόμα και ο τόπος μπορεί να ποικίλει. Μπορεί για κάποιους να είναι στην Αράχωβα, στην πίστα του σκι. Ή για άλλους στα φοιτητικά αμφιθέατρα, πετώντας ομαδικά σκονάκια στους διερχόμενους. Ή στο Villa Mercedes, την ώρα που ο Sidnei Govou θα απολαμβάνει το τελευταίο του ποτό ή στα μπουζούκια, καθώς ο συνδυασμός του λουλουδοπόλεμου με το μεστό πολιτικό λόγο του Νότη Σφακιανάκη μπορεί να αποτελέσει εκρηκτικό μείγμα. Ή ακόμα μπροστά στις κάμερες στις λαϊκές αγορές, σε ζωντανή σύνδεση που βλέπει και κόσμος.

            Όσο το πολιτικό σύστημα θα κλυδωνίζεται από το ηχηρό χαστούκι της αποχής (ήδη πολλοί δεν μπορούν να κοιμηθούν από τη στεναχώρια) και θα ψάχνει σοκαρισμένο λύσεις για να ξαναφέρει αυτόν τον κόσμο στις κάλπες (άλλωστε ποιος τη θέλει την εξουσία χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση;) οι απέχοντες σαν ορμητικός χείμαρρος δεν θα γκρινιάζουν απλώς διαμαρτυρόμενοι για όλα, αλλά θα σχεδιάζουν τη δική τους αντίδραση, που όταν θα έρθει, επειδή είναι και πλειοψηφία, θα αλλάξει τα πάντα.

Ο.Κ."

Πάντως εγώ θα διαφωνήσω στο σημείο "...και κάνει και κρύο" γιατί όπως λένε και οι Locomondo "Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ"!!
Τα φιλιά μου, Nymph

H Άνγκελα και οι εφτά νάνοι...

"Εποικοδομητική συνάντηση Παπανδρέου-Μέρκελ στη Λισαβόνα" διαβάζω σήμερα στον ηλεκτρονικό τύπο! Ουφφφφ, ανακούφιση...

Καθ'όλη την εβδομάδα είδαμε ένα πόλεμο δηλώσεων μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας (λόγω Σοσιαλιστικής Διεθνούς και Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών γαρ) και ένα καινούργιο σήριαλ, το "Ιρλανδία, περηφάνια και πτώχευση" να εκτυλίσσεται με ασταμάτητο ενδιαφέρον. Οι εναλλαγές στην πλοκή είναι τόσες πολλές και δραματικές που αναρωτιόμαστε τελικά μήπως καταφέρει να ξεπεράσει σε τηλεθέαση το "Ελλάδα, φτώχεια, απάτη και μολότωφ", ένα σήριαλ που  στην πρώτη του σεζόν έκαψε καρδιές και αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο... Ξεκινώντας, το πρώτο επεισόδιο του "Ιρλανδία, περηφάνεια και πτώχευση" μας βάζει απευθείας στο κλίμα δείχνοντας τις κρυφές εντάσεις και συζητήσεις που επικρατούν στους κόλπους της Ε.Ε. Στο επεισόδιο της Παρασκευής μαθαίνουμε οτι  όντως η Ιρλανδία έχει μεγάλο πρόβλημα με το χρέος της και παρόλο που δεν το επιθυμεί θα ζητήσει(;) και θα πάρει, sooner or later, βοήθεια από τους ευρωπαίους εταίρους της... Η μουσική επένδυση της σειράς ("Σε συζητάν δίχως γιατί και όχι άδικα...") δεν μπορεί παρά να συνδράμει στην πιο γλαφυρή αποτύπωση της πλοκής. Ποια θα είναι η συνέχεια; Θα δοθεί η βοήθεια απ'το ευρωπαϊκό πακέτο οικονομικής στήριξης; Εντέλει, στην τιμή περιλαμβάνεται κι ο καφές...

Αλλά το θέμα μας είναι η Άνγκελα. Τι να πρωτοκάνει κι αυτή; Με πόσους ανίκανους και διεφθαρμένους μπορεί να τα βάλει;! Σίγουρα, κατά τη διάρκεια της θητείας της, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ένα πετυχημένο πρότζεκτ. Υπάρχει η εντύπωση οτι το ευρωπαϊκό μοντέλο, αν ποτέ υπήρξε πραγματικά, φθίνει και φθίνει επικίνδυνα. Από εκεί που αναζητούσαμε περισσότερη "πολιτική" Ευρώπη φτάσαμε στο να μην έχουμε καν την οικονομική. Λέγεται πως αυτός είναι ο λόγος που εξαρχής υπήρξαν τα οικονομικά χάσματα: αδυναμία να συντονιστούν οι διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, έλλειψη κατανόησης, καιροσκοπισμός...εν τέλει έλλειψη έμπνευσης. Ποιος ο λόγος να επιβάλλονται κανόνες (βλέπε Πακέτο Σταθερότητας) απ΄τη στιγμή που δεν μπορούν να τηρηθούν; Πάντως η Άνγκελα φαίνεται αμήχανη, σχεδόν ανίκανη στο να αντιδράσει ώρες ώρες και αρκετά απαισιόδοξα συμπεραίνει πως αν αποτύχει το ευρώ, θα αποτύχει κι η Ευρώπη. Για αλληλέγγυη δε ούτε λόγος, μπορούμε να μιλάμε μόνο για σύμπραξη λόγω αλληλεξάρτησης. Τώρα που βγήκαν στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα ("πραγματικά, σχεδόν όλοι οι συμφοιτητές μου στο Στρασβούργο ξέρουν την λέξη "φακελάκι"!), τώρα που φαίνεται η αδυναμία και η σαθρότητα πολλών επιλογών του παρελθόντος, τώρα αρχίζουμε και εγκατελείπουμε... Οδηγέ, στάση να κατέβω! Εξάλλου ολόκληρη η Ευρώπη και οχι μόνο η Ευρωπαϊκή ένωση φαίνεται τώρα τελευταία πως έχει μείνει σε ένα τέλμα με τα διάφορα προβλήματα που την ταλανίζουν (ένταξη των μεταναστών, ανεργία, φθίνουσα παραγωγικότητα...). Για την διεθνή παρουσία της Ε.Ε. είναι περιττή η κάθε ανάλυση...

Πάντως η όχι και τόσο αξιοσέβαστη Bild μιλάει για την εποχή της Μέρκελ. Παρ'όλες τις δυσκολίες η Άνγκελα έμεινε στο τιμόνι των Χριστιανοδημοκρατών και συνεχίζει χωρίς αξιόλογους αντιπάλους έχοντας την απόλυτη εμπιστοσύνη του κόμματός της.

1. Απορία αφελούς: αν όντως βγούμε απ'την ευρωζώνη τι θα κάνουμε με την δραχμή; (Περιμένω απαντήσεις πέραν της γνωστής: θα υποτιμήσουμε το νόμισμα και θα αυξηθεί η παραγωγικότητα). Ξέρουμε ακριβώς τι σημαίνει ή μάλλον τι θα σημαίνει η δραχμή για τον υπόλοιπο πλανήτη;

2. Μιας και η Nymph είναι κάτοικος Γαλλίας δεν μπορεί να μην εκφράσει και την εξής απορία: Και ο Σαρκοζί, ποιος είναι ο ρόλος του σε όλα αυτά;!

(Ευχαριστώ πολύ έναν φίλο μου-ξερει αυτός-που εμπνεύστηκε τον τίτλο και μου έδωσε το δικαίωμα της αναπαραγωγής, merci!:-)